Psychoterapia to metoda leczenia zaburzeń i różnych trudności natury psychicznej. Może być krótkoterminowym procesem (do dwudziestu kilku sesji) nastawionym na rozwiązywanie aktualnych problemów poprzez zmianę wzorców zachowań i sposobu myślenia lub długoterminową pracą nad głęboką transformacją utrwalonych i dysfunkcyjnych schematów.
Psychoterapia opiera się przede wszystkim na empatycznej rozmowie z psychoterapeutą, który zadając pytania, próbuje w pierwszej kolejności zrozumieć problem Pacjenta i dotrzeć do jego źródeł. Na podstawie uzyskanych informacji decyduje on następnie o sposobach pracy i przebiegu procesu terapeutycznego, który pozwoli Pacjentowi uwolnić się od doświadczanych trudności i wypracować nowe, skuteczniejsze metody reagowania i radzenia sobie z przeżywanym cierpieniem. Spotkania terapeutyczne odbywają się najczęściej raz w tygodniu i trwają zazwyczaj po ok. 50-60 min. Cały proces może obejmować od kilku miesięcy nawet do kilku lat, w zależności od tego, nad jakimi tematami będziemy pracować i jak przebiegać będzie psychoterapia. Jak zacząć rozmowę z psychoterapeutą – to kolejne pytanie, które często zadają sobie Pacjenci. O to nie trzeba się jednak martwić, bowiem zadba o to sam psychoterapeuta, który posiada ogromne doświadczenie w prowadzeniu spotkań terapeutycznych. Możemy być pewni, że zatroszczy się on o to, abyśmy w gabinecie czuli się bezpiecznie i komfortowo – już od pierwszych minut spotkania
W wyniku psychoterapii pacjent nie staje się lepszym człowiekiem, nie staje się doskonalszy czy szlachetniejszy w swoich potrzebach i pragnieniach, nie otrzymuje nowej osobowości, nie nabywa umiejętności zabezpieczających go przed kłopotami życiowymi. W wyniku psychoterapii pacjent staje się bardziej świadomy tego, jaki jest i tego, co przeżywa. Staje się bardziej świadomy własnych pragnień i własnych zobowiązań, własnych możliwości i ograniczeń. Staje się bardziej świadomy tego, jaki jest świat, w którym żyje, jacy są ludzie, ci najbliżsi i ci, z którymi musi współdziałać w realizacji swoich celów życiowych; jest bardziej świadomy ich reakcji i wpływu na siebie. Zdolność do bycia świadomym daje mu nowe możliwości kierowania własnym zachowaniem, zgodnie z zamierzonymi celami i zgodnie z dostępnymi możliwościami. Stwarza mu możliwości osiągania tego, co dotychczas wydawało mu się niemożliwe do osiągnięcia. Odzyskuje nadzieję na powrót do realności swojego istnienia, niosącego sukcesy i porażki, radości i cierpienie.
J.Cz. Czabała „Czynniki leczące w psychoterapii”, PWN 2006